Godzina Święta, Czwartek 31 sierpnia 2017 r.

Godzina Święta, Czwartek 31 sierpnia 2017 r.

Z André Louf (1929-2010),

mnich cysters, pustelnik.

Pisma różne o Męce Pańskiej                               

Słowo Boże

Ewangelia wg św. Mateusza 26

Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!» I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty». Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe».

Medytacja

André Louf

Gdy przyszedł czas Jego Paschy, Jezus stawia się przed Ojcem. Jakże mogłoby być inaczej, skoro Jego ukryty dialog miłości z Ojcem nigdy nie ustał? Nadeszła godzina (por. J 16, 32). Godzina przewidziana od początku, zapowiedziana uczniom, niepodobna do żadnej innej, ale wszystkie w sobie zawierająca właśnie wtedy, gdy mają się one wypełnić w ramionach Ojca. I oto ta godzina nieoczekiwanie budzi trwogę. Nic z tego nie jest przed nami zakryte. Tam jednak, w momencie największego lęku, Jezus ucieka się w modlitwie do Ojca. Tej nocy w Getsemani walka staje się bezwzględna, tak zacięta, że na obliczu Jezusa pot zmienia się w krew. A Jezus po raz ostatni, przed obliczem Ojca, ośmiela się wyrazić przenikający Go niepokój: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie» (Łk 22, 42). Dwie wole ścierają się przez chwilę, by potem złączyć się w miłosnym oddaniu, zapowiedzianym przez Jezusa: «Niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał» (J 14, 31).

Modlitwa

André Louf

Jezu, nasz Bracie, który zechciałeś doświadczyć kuszenia i lęku, aby wszystkim ludziom otworzyć paschalną drogę, naucz nas uciekać się do Ciebie i powtarzać Twoje słowa oddania i przyjęcia woli Ojca, które w Getsemani przyczyniły się do zbawienia świata. Tobie cześć i chwała na wieki.

Słowo Boże

Ewangelia wg św. Łukasza 22

Jezus modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!» Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię.

Medytacja

André Louf

Ukazując się tak słabym jak my, Chrystus chciał stać się nam jeszcze bardziej bliski, chciał by łatwiej było nam Go kochać, skoro Jego wszechmoc została prowizorycznie zasłonięta a odblask Jego majestatu przystosował się do naszych ułomnych oczu, słodkie pocieszenie dla nas, chorych. Lecz jest coś więcej: Chrystus chciał być czymś więcej aniżeli tylko jakimś prostym wzorem. Biorąc na siebie nasze ułomności, przeniknął je, by samemu ich doświadczyć. On chciał poznać je na własnej skórze…, stać się zdolnym do prawdziwego współodczuwania, doświadczyć w swoim własnym ciele naszej ułomności oraz naszej zniszczalności (rozkładu), szczególnie podczas kuszenia, które okryły go, dosłownie, wstydem za naszą nędzę.

Modlitwa

André Louf

Jezu, spraw, aby świat poznał poprzez Twoich uczniów moc Twej bezgranicznej miłości (por. J 13, 1), miłości polegającej na oddawaniu życia za przyjaciół (por. J 15, 13). Jezu, w Ogrodzie Oliwnym, sam przed Ojcem, na nowo potwierdziłeś, że zdajesz się na Jego wolę. Tobie cześć i chwała na wieki.

Słowo Boże

Ewangelia wg św. Jana 12

«Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!».

Medytacja

André Louf

Stał się w ten sposób prawdziwie tym, którego Izajasz zapowiedział jako męża boleści oswojonego ze słabością. Na tym nie kończy się jego doświadczenie słabości. Jeśli Chrystus przyszedł przejść przez nią, to dlatego by, zgodnie z Bożym zamiarem, powstać z niej mocniejszym niż kiedykolwiek. Ta ułomność – nasza ułomność! – była dla niego, by tak rzec, użyteczna, ona miała przemienić się w ułomność wzmacniającą. Ponieważ kryje ona w sobie siłę, która ma rozwinąć całą swoją moc poprzez uniżenie Męki i chwałę Zmartwychwstania. To właśnie w Passze Chrystusa, słabość w tajemniczy sposób przemienia się w chwałę. To tutaj Chrystus pozbył się wszystkiego co było w nim słabe, by opasać się siłą, oraz by zdeptać śmierć ludzką, którą zaraziła go słabość Jego ciała. Jego skrajna słabość, tak wyraźnie ukazana w czasie trwogi i odrazy, które osaczyły Go w czasie Jego konania, były o wiele bardziej chwalebne niż brawura z jaką mógłby się im oprzeć, na wzór antycznych herosów. Paradoksalnie, to właśnie miejsce Jego słabości stało się dla Niego miejscem Jego chwały.

Modlitwa

André Louf

Jezu cichy i pokornego serca, Ty przynosisz ulgę cierpiącym pod ciężarem brzemion (por. Mt 11, 29), a mimo to dar Twej miłości tak często jest odrzucany. Także wśród tych, co Cię przyjęli, znaleźli się tacy, którzy się Ciebie zaparli, którzy sprzeniewierzyli się podjętemu zobowiązaniu. Ty jednak nigdy nie przestałeś ich kochać, tak dalece, że zostawiłeś wszystkich innych, by pójść na ich poszukiwanie, w nadziei, że będziesz mógł, wziąć ich na ramiona (por. Łk 15, 5) lub przygarnąć do piersi (por. J 13, 25). Zawierzamy Twemu nieskończonemu miłosierdziu twe dzieci opanowane przez zniechęcenie czy rozpacz. Spraw, aby szukały schronienia u Ciebie i «nigdy nie wątpiły w Twoje miłosierdzie» (Reguła św. Benedykta 3, 74). Tobie cześć i chwała na wieki.