Pierwsze czytanie: Jr 20,10-13
Tak, słyszałem oszczerstwo wielu: Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego! Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: Może on da się zwieść, tak że go zwyciężymy i wywrzemy swą pomstę na nim! Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę nad nimi. Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę. Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców.
Psalm: 18,2-7
REFREN: Pana wzywałem i On mnie wysłuchał
Miłuję Cię, Panie, mocy moja,
Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu.
Boże, skalo moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Ogarnęły mnie fale śmierci
i zatrwożyły odmęty niosące zagładę,
opętały mnie pęta otchłani, schwyciły mnie sidła śmierci.
Wzywałem Pana w moim utrapieniu,
wołałem do mojego Boga
i głos mój usłyszał ze świątyni swojej,
dotarł mój krzyk do Jego uszu.
Ewangelia: J 10,31-42
Żydzi porwali kamienie, aby Jezusa ukamienować. Odpowiedział im Jezus: Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować? Odpowiedzieli Mu Żydzi: Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga. Odpowiedział im Jezus: Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście? Jeżeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże – a Pisma nie można odrzucić to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, dlatego że powiedziałem: Jestem Synem Bożym? Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie. Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu. I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. I powtórnie udał się za Jordan, na miejsce, gdzie Jan poprzednio udzielał chrztu, i tam przebywał. Wielu przybyło do Niego, mówiąc, iż Jan wprawdzie nie uczynił żadnego znaku, ale że wszystko, co Jan o Nim powiedział, było prawdą. I wielu tam w Niego uwierzyło.
Temat dnia: Miłosierdzie i walka duchowa
Słowo na dziś:
„Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą” (Jr 20,11)
Świadek na dziś: Julius K. Nyerere
Polityka jest miejscem miłosierdzia i walki. Takie piękne świadectwo dał Julius, polityk afrykański ogłoszony Sługą Bożym w 1994 przez papieża Jana Pawła II. Przedstawiamy fragmenty jego biografii.
Julius Kambarage Nyerere był zwykłym nauczycielem, który został pierwszym prezydentem Zjednoczonej Republiki Tanzanii. Pochodzący z ubogiej pogańskiej rodziny Nyerere poprosił o chrzest jako dorosły. Zawsze [chodził] ubrany byle jak, nie chciał nosić krawata, nigdy nie gromadził bogactw i wolał przebywać w swoim zwyczajnym domku niż w wielkim pałacu prezydenckim. Nyerere często przyjeżdżał do rodzinnej wioski, by pracować w swoim przydomowym ogródku.
Dla Kościoła, ważna jest nie tylko prawość moralna tego człowieka, ale również jego myśl polityczna, która zasługuje na uwagę, a szczególnie jego zaangażowanie w sprawy ubogich i zmarginalizowanych, jego pragnienie zaprowadzenia równości w strukturach społecznych i w położeniu ludu tanzańskiego.
W 1967, Nyerere ogłosił deklarację z Arusha która określała kierunek polityczny jego rządu. Rząd wybrał wyjście z niedorozwoju [Tanzanii] przyjmując rozwiązania ekonomii socjalistycznej i uaktywniając zasoby materialne, ale przede wszystkim ludzkie. Socjalizm Nyerere odrzuca niektóre postulaty marksistowskie, zwłaszcza zasadę klasowości, preferując współpracę ludzi we wspólnym wysiłku by ich nauczyć lepszego życia. Co więcej, Nyerere chce podnieść poziom życia, ale inaczej niż [proponuje to] zachodni model konsumpcjonizmu. Socjalizm, w który wierzy, powinien być skoncentrowany na ludziach. Nyerere przez całe życie zajmuje się problemami rozwoju, samorządności przedsiębiorstwa i sprawiedliwości. Uważał, że, aby wszyscy mogli skorzystać z poprawy poziomu życia, rozwój społeczny i polityczny powinien poprzedzać rozwój ekonomiczny. Jego model rozwoju kładł nacisk na sposób życia, na wartości, na wyzwolenie narodów, na prawa indywidualne i zbiorowe.
Chłopi i inne najsłabsze i najuboższe wspólnoty, żyjące w środowisku wiejskim są priorytetem dla Nyererego, włącznie z utworzeniem samodzielnych osad Ujamaa, w których znajdują się szkoły, bezpłatne przychodnie lekarskie, spółdzielcze magazyny [kooperatywy] i spółdzielcze pola.
Żeby Tanzańczycy wzięli sprawy w swe ręce trzeba również dać wszystkim dostęp do nauki. W 1960 wskaźnik analfabetyzmu wynosił 85%. Przeprowadzono wiele akcji w całym kraju, by wszystkich nauczyć czytania i pisania, nawet starsze osoby korzystały z wieczorowych kursów. Szkoły opracowały oryginalną pedagogikę wykorzystującą na przykład gospodarstwa rolne czy różnego rodzaju warsztaty rzemieślnicze, dlatego że dla Nyererego edukacja szkolna to nie tylko formacja teoretyczna. Chciał edukacji przeznaczonej dla ludu, bo lękał się arogancji intelektualnej elit. W 1966, zauważywszy poczucie wyższości u studentów, zdecydował o zamknięciu jedynego w kraju uniwersytetu. Kiedy, rok później, Uniwersytet zostanie ponownie otwarty, stanie się miejscem studiów i dyskusji, które odegrają ważną rolę dla elit regionalnych i będą okazją spotkania dla studentów pochodzących z dwóch obozów [politycznych], zachodniego i komunistycznego, na które podzielił się świat.
Nyerere dobrowolnie zrezygnował z władzy w 1985. W tym czasie 91% ludzi umiało czytać i pisać, a każde dziecko chodziło do szkoły. Wykształcono dziesiątki tysięcy inżynierów, lekarzy i nauczycieli. Opieka medyczna była opłacana z podatków i każdy chłop posiadał własny kawałek ziemi. Pomimo niebezpiecznego sąsiedztwa regionalnego, religijnej różnorodności i etnicznej mozaiki, Nyerere stworzył podwaliny pod jedność Tanzanii i dał jej bezcenne dobro – pokój. Pokój, który trwa do dzisiaj.
Myśl:
Dobra polityka jest dziełem miłosierdzia.
