Na początku drogi naszych „małych kroków” przyglądaliśmy się etapom jakie możemy przeżywać wówczas, kiedy jesteśmy doświadczani przez choroby (własne lub w rodzinie) czy też poprzez inne wydarzenia naszego codziennego życia.
Są to m.in. niedowierzanie, bunt, akceptacja… itd. i wiemy, że te etapy mogą się w naszym życiu powtarzać, możemy chodzić przez nie nawet tam i z powrotem. Nie jest jednak tak, że jesteśmy przygnieceni, przechodzimy od jednego etapu do drugiego a … na końcu drogi czeka Pan Jezus. On jest z nami zawsze, w każdej chwili naszego życia, nawet kiedy nie byliśmy tego świadomi, a może właśnie w tej chwili tego nie czujemy.
W Chwalebnym Krzyżu otrzymujemy łaskę trwania z Panem Jezusem w Ogrójcu – od Niego uczymy się zaufania oraz całkowitego oddania życia.
Tę wiarę i ufność, którą w Nim pokładamy mamy przekazywać braciom, którym często brak nadziei – oni tego naprawdę od nas oczekują! Nadal przyglądamy się świadectwu świętych – na dalszą drogę naszych małych kroków proponuję medytację z tekstem św. Hipolita:
Abyśmy więc nie uważali Go za różnego od nas, ponosił trudy, zaznał głodu, dozwolił, aby Mu dokuczyło pragnienie, zażywał snu, nie sprzeciwił się cierpieniu i poddał się śmierci; na koniec zaś ukazał się zmartwychwstały. Pierwszy przeszedł tę drogę w swym ludzkim ciele dla ciebie, abyś i ty nie upadał na duchu w przeciwnościach, lecz chlubił się ze swego człowieczeństwa i również wyczekiwał tego, co Bóg w Nim ukazał. Gdy zaś tak poznasz Boga prawdziwego, otrzymasz ciało niezniszczalne jak dusza i jak ona nieśmiertelne oraz osiągniesz królestwo niebieskie. Ty, który tu na ziemi poznałeś Króla niebios, będziesz przebywał z Bogiem i staniesz się współdziedzicem Chrystusa. Nie będziesz też już więcej podlegał cierpieniu, pożądaniom i niedomaganiom, bo staniesz się jak Bóg. Wiele złego doznałeś tu na ziemi i Bóg to dopuścił, bo jesteś tylko człowiekiem. To zaś, co jest Boże, Bóg obiecał dać ci wtedy, kiedy staniesz się Boży i nieśmiertelny. Poznaj więc samego siebie, uznając Boga, który cię uczynił. Poznać i być poznanym przystoi temu, którego Bóg powołał.
