16 I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. 17 I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. 18 I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. 19 I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj! 20 Lecz Bóg rzekł do niego: “Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?” 21 Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».

Łk 12, 16-21

Nasze życie duchowe zaczyna się oczywiście od słuchania, gdy siedzimy u stóp [Pana]. Zawsze jesteśmy na początku. […] Jeżeli zaczniemy się rzucać, zakrzykniemy „Dzięki, Panie Jezu, teraz ja będę dla Ciebie działać”, to niestety nic nam nie wyjdzie, bo nie mamy jeszcze łask potrzebnych do działania; nawet nie proszono nas, żebyśmy cokolwiek robili. Istnieje więc bardzo ważny pierwszy etap – odpoczynek w Bogu. […] Sam Pan mówi do każdego z nas: „Odpocznij, słuchaj mnie, a ja będę cię przemieniał.”